Ik weet dat uit psalm 130 uiteindelijk de Hoop spreekt, doch voor mij klinkt er toch eerder de verlaten wanhoop uit die mij ook zo ontroert als Frits van Egters in "De Avonden" (G. K. van het Reve) dit bedevaartslied parafraseert "Uit de diepten heb ik geroepen ... maar mijn stem is niet gehoord".
Dit gecombineerd met de archaïsche schoonheid van de compositie maakt Bachs cantate BWV 131 Aus der Tiefen tot een van zijn cantates die mij het dierbaarst zijn.
Stölzels cantate gebaseerd op deze psalm herinner ik mij als een erg mooie cantate; het leek mij een goed idee onze combinatie uit 2004 van deze twee cantates te hernemen en er een nieuwe compositie gebaseerd op tekst en/of muziek in deze combinatie (dat is aan de componist) aan toe te voegen.
Een extra archaïsche kleur krijgt het programma met het motet "Nymphes des Bois" van Josquin des Prez: geschreven op de dood, in 1497, van de door mij zeer geliefde componist Johannes Ockeghem.
Lucas van Helsdingen
